Als boekhouder, adviseur, vraagbaak en mentor spreek ik nog weleens ondernemers die moeite hebben met de belastingdienst. Krijgen direct kippenvel van een blauwe envelop op de mat. Het gebeurt zelfs dat ik een ongeopende envelop krijg met de woorden: “Kijk jij maar even”. Vanuit mijn verleden als jonge ondernemer kan ik mij dat gevoel goed herinneren. Die worsteling, de bijna fysieke pijn, omdat het altijd gaat over geld. Geld waarvan je dacht dat het van jou was… En een allesoverheersend gevoel van ‘Waar doe ik het voor? Ben ik er om de belastingdienst te spekken?’
Ik sta er inmiddels anders in en realiseer me, beter dan vroeger, dat het normaal is dat je belasting betaalt. Daardoor hebben we in Nederland wegen, is er gezondheidszorg en politie, kunnen we naar school, enzovoort. Belasting betalen moet iedereen. Ben je werknemer, dan wordt dat meteen van je loon ‘afgepakt’, maar als ondernemer moet je dat zelf nog regelen. En dat is soms een probleem: niet, of te weinig, gereserveerd en je laten verrassen door een hoge aanslag. Dán zorgt zo’n blauwe envelop soms voor paniek omdat er ‘ineens’ een heel hoog bedrag moet worden betaald. Die blauwe envelop is echter niets meer of minder dan de manier waarop de belastingdienst met jou communiceert zodat het niet alleen voor hen, maar ook voor jou duidelijk is dat ze wat van je verwachten. Daar hoef je geen kippenvel van te krijgen, het is wat het is: communicatie.
Nu heb ik een klant die een tijdje terug een probleem had met de belastingdienst. Belastingdienst Den Haag, om precies te zijn. Die had een aanslag opgelegd voor het jaar 2013. Een stukje oud zeer veroorzaakt door een collega vóór mij. De klant was inmiddels naar Drenthe verhuisd en had zich bij mij aangemeld voor zijn boekhouding. Ik kende geen voorgeschiedenis, maar kon wel zien dat er een probleem was.
Een belastingaanslag van een enorm bedrag door een opstapeling van aanslagen en boetes. Niets mee gedaan, alleen maar laten oplopen.
Inmiddels wist ik wat de ondernemer doet en hoeveel hij daarmee verdient en kon ik de claim niet rijmen met zijn bedrijfsresultaten. De ondernemer zelf had het kookpunt echter al veel eerder bereikt en was er zo hé-le-maal klaar mee dat hij de blauwe enveloppen verder totaal negeerde. Drama! Hij zei mij ook letterlijk om er niets meer aan te doen omdat het toch nergens toe zou leiden. De ondernemer had de handdoek in de ring gegooid. “Ze komen het maar halen, er is tóch niks.”
In dit soort gevallen ben ik ondeugend. Ik ben namelijk van mening dat je ALTIJD in gesprek moet blijven als je een oplossing wilt. Belastingdienst of niet. Ik heb daarom tóch contact gezocht met de belastingdienst, in Emmen inmiddels, en een afspraak gemaakt met de betreffende inspecteur om bij mij op kantoor te komen praten. Een goed en constructief gesprek waarbij hij mét mij van mening was dat het op een correcte manier opgelost moest kunnen worden wanneer wij samen maar voldoende gegevens boven tafel konden krijgen.
Ik heb dit (toen pas) teruggekoppeld met mijn klant en hem ervan kunnen overtuigen dat we moesten doorzetten. Een belastingaanslag verdwijnt namelijk niet door het te negeren, het levert alleen hogere boetes op. Hij heeft zich gelukkig door mij laten leiden en zo hebben we het tot een goed einde kunnen brengen.
Hoe dat gegaan is lees je in mijn volgende blog. Wil je daar niet op wachten en eens een keer met mij sparren over jouw bedrijf, ga dan naar het contactformulier op deze website of plan zelf een afspraak met mij in (zie menu).